Designing for Recognition

Designing for Recognition

Library of design ideas for making urban technologies more inviting to feedback and engagement

Case Studies

Open statistieken delen

Wanneer er camera's met beeldherkenning worden ingezet, bijvoorbeeld in de parkeerscanauto of de scanfiets, dan maakt dat een proces vaak efficienter. Maar specifieke data of statistieken over die besparingen zijn niet beschikbaar voor bewoners of bezoekers. Waarom eigenlijk niet? Zou radicale openheid het debat over inzet van deze technologie ook verder kunnen brengen, en tot nieuwe inzichten kunnen leiden bij het publiek?

Chatten met de handhaver

Nu parkeercontrole gedaan wordt door een parkeerscanauto in plaats van een handhaver op straat, is er niemand in de buurt om vragen aan te stellen. De handhaver zit nu op kantoor, achter de computer. Tussendoor moet hij lange pozen wachten, tot er nieuwe foto's van een potentiele foutparkeerder verschijnen. Kan de handhaver tegelijkertijd vragen beantwoorden? Kunnen we een helpdesk installeren voor mensen met prangende vragen?

Seintje bij het fotograferen

Mensen denken bij camera's vaak dat ze gefilmd worden. Soms zwaaien ze er dan naar. Meestal worden er foto's gemaakt, zodra een object herkend wordt. Er worden dus geen filmfragmenten opgeslagen, en er kijkt ook niemand live mee. Om dit duidelijk te maken, kun je zichtbaar maken wanneer er een foto gemaakt wordt. Bijvoorbeeld met een lichtje, of een openend diafragma. Belangrijk is wel dat het 'seintje' goed zichtbaar is in het daglicht, of bij het geval van een parkeerscanauto - op een voorbijrijdend voorwerp.

Cameradoos met vorm en richting

Straatcamera's wijzen vaak in een richting, maar op een parkeerscanauto is dat niet zo. Daar zijn ze zelfs een beetje verborgen. De cameradoos op de auto wordt daardoor een soort 'alziend oog': maar dat is natuurlijk niet zo. Kunnen we de werking beter communiceren, door de vorm van de cameradoos aan te passen?

Maquette voor de digitale openbare ruimte

Voor inspraakavonden over fysieke veranderingen in de stad zijn allerlei tools en gespreksvormen beschikbaar. Denk bijvoorbeeld aan een maquette, waar je met z'n allen omheen kan lopen om de impact van het plan te beoordelen. Voor digitale veranderingen in de stad bestaan dit soort vormen niet, terwijl ook dit soort plannen een impact kunnen hebben op de openbare ruimte. Kun je een digitale maquette maken voor participatie-bijeenkomsten over (onzichtbare) technologie in de stad?

Ga de straat op!

Vaak worden gemeentelijke technologie-projecten pas naar buiten gebracht als het helemaal af is. Dat is logisch, je wilt geen flater slaan. Maar er zit ook waarde in een on-af product aan het publiek voorleggen. Door zo vroeg mogelijk met een 'mock-up' naar buiten te gaan, kun je leren hoe mensen het product zien en wat ze denken dat het doet. Daar kun je de vormgeving op aanpassen. Ook kan een gesprek op straat je nieuwe perspectieven voorleggen: werkt het bijvoorbeeld ook goed voor ouderen? Of voor mensen in een rolstoel?

Waardenkaartjes

In coalitieakkoorden, beleidsdocumenten en uitvoeringsagenda's worden vaak ambities en publieke waarden omschreven die toepasbaar zijn op het gebruik van technologie in de stad. Tijdens een participatie-bijeenkomst vraag je feedback van bewoners. Het zou handig zijn als de bewoners it soort democratisch afgesproken waarden goed op een rijtje hebben, zodat duidelijk is waar het voorstel op getoetst moet worden. De waardenkaartjes zijn hier een tool voor.

Menselijke maat bepalen

In een digitaal systeem als de parkeerscanauto, moet elke uitzondering gecodeerd worden. Bij sommige uitzonderingen is dit geen probleem, omdat ze veel voorkomen. Denk bijvoorbeeld aan mensen die parkeren, en pas 5minuten later betalen. Zo'n uitzondering is in het algorithme ingebakken. Maar er zijn ook uitzonderlijke situaties waarin je een boete krijgt, terwijl de meeste mensen eigenlijk vinden dat dat niet nodig is. Van die situaties kan je zeggen: de menselijke maat mist. We organiseerden een quiz, waarbij een groep mensen stemt over de rechtvaarigheid van een boete. Zou zo'n menselijke feedbackloop ook onderdeel kunnen worden van het gedigitaliseerde proces?